Otuz derece de nedir... Kalbin sıcaklığında erir...!

Doğmuş olduğum kasaba, ülkemizin deniz seviyesinden oldukça yüksek birkaç yerleşim bölgesinden biri olan Ardahan’ın Göle ilçesiydi.
Evimiz de kasabanın caddelerine göre daha yükseğe yapılmış eski bir taş ev.
Yaz aylarında basamakla girip çıktığımız evimize kışın kar kalınlığından dolayı aynı oranda basamak inerek girerdik.
Üç, dört metreyi bulan kar ve eksi 30 derecelerin yaşandığı, ilkokul çağlarımızın geçtiği bu kasaba eski bir Rus yerleşim yeri imiş.
Dolayısı ile çatılar sivri, siyah taş duvarlar ise 60 cm kalınlığında. Yazın serin kışın da bir o kadar sıcak olurdu evimiz.
Teknolojinin çok olmadığı, her şeyin elle yapıldığı o dönemde kış aylarının eksi otuzunu içimizdeki sıcaklıkla yaşardık.
Kışın geldiğini iliklerimize kadar hissederdik.
Kasabamıza gelen malların sandıklarından kızaklar, sandıkları birbirine tutturan çelik ambalaj malzemelerinden kızakları ve kayakların altına bant yapan ustalarımız vardı.
Kızaklar boy boydu, on kişilik, dört kişilik, tek kişilik.
Yağan kar ile kendiliğinden oluşmuş kayak pistinin üzerine tümsekler yapılır. Yapılmış tümseklerin kayganlaşması için su dökülerek buz pisti haline getirilirdi. Yokuş aşağıya hızla gelen on kişilik kızaklar dört beş metre tümsekten hız kazanarak yükselir ve yere bir çakılırdı ki…

Hani derler ya hallaç pamuğu gibi her birimizi bir yere savurur, atılan çığlıklar ile kızlı erkekli herkes kalkar tekrar tekrar bu hareketi yapmaya koşardık.
Kediler çatılardaki bacaların üstünde olayları seyrederken, mahallenin köpekleri de zaman zaman başlarına ne geleceğini bilmeden kızakların üstünde bizimle birlikte savrulurlardı.
Ellerimiz, burnumuz kıpkırmızı, kaşlarımız, saçlarımız ve kirpiklerimiz buz tutmuş birbirimize bakar gülerdik.
Ellerimizde delik tiftik eldivenler, ayaklarımızda yün yırtık çoraplar ve zamanın lastik çizmeleri vardı.
Ama kalbimiz umut dolu, kışı doya doya yaşayan, yaşam dolu ve içimiz sımsıcaktı.
İlkokulu bitirinceye kadar böyle bir yerde büyüdük.
Sonra ne zaman yılbaşı gelse dışarıda kar, bacaları tüten evler ve içlerinde yanan sıcacık ocaklar aklıma gelir.
Kalbin sıcaklığında erir, eksi otuz derece nedir.
Yeni yılınız kutlu olsun.