Babam…
Köy Enstitüsü’nün ışığını, Cumhuriyet’in idealini ve insan yetiştirmenin kutsallığını ömrünün her anında taşıdı. Elinde tebeşiri vardı, ama aynı zamanda her enstrümanı çalabilen bir ustalığa da sahipti. Çünkü insanın hem aklını hem ruhunu eğitmeden gerçek bir öğretmen olunamayacağını bilirdi.
Ömrünü eğitime adadı; yıllarca yüzlerce öğrenciye yol gösterdi, umut oldu, cesaret verdi. O kadar güçlü bir etki bıraktı ki, biz çocukları olarak onun adını yaşatmayı bir borç değil, bir görev bildik.
Bu yüzden onun adına bir okul yaptırıldı.
Geleceğe uzanan bir nefes… Bir ışık… Bir miras…
Okulun açılış günü, babam en çok önem verdiği değerleri dile getirdi.
Cumhuriyet…
Demokrasi…
Laiklik…
O gün yapılan konuşmada bu ilkelere duyduğu inanç o kadar güçlüydü ki, orada bulunan herkes derinden etkilendi. Babamın yaşam felsefesi, onun adına açılan okulun duvarlarına sinmiş gibiydi.
O gün, sadece bir okul kapısı açılmadı.
Bir öğretmenin idealleri, bir Cumhuriyet aydınının hayalleri, bir babanın çocuklarına bıraktığı en anlamlı vasiyet hayat buldu.
Bugün geriye dönüp baktığımızda şunu daha net görüyorum:
Babamın gerçek mirası biz değildik; yetiştirdiği insanlar, açtığı yollar ve hâlâ devam eden aydınlık zinciriydi.
Ruhu şad olsun…
Onun adı, idealleri ve insan sevgisi hiç sönmesin…
Bu vesileyle öğretmenler gününde , rahmetli babam Mehmet Aras ı anarak bütün öğretmenlerimizi saygıyla sevgiyle anıyorum.
Yalçın Aras