Anadolu'dan izlenimler – 1

Yaz tatilimizi planlarken, bunun 3 haftasını eşimin baba mekanı olan Bayburt'un Demirözü ilçesinin Beşpınar köyünde geçirmeye ayırıyoruz.
Son 3 yıldır Beşpınar'a giderken Adapazarı-Düzce-Bolu-Gerede-Tosya-Merzifon yolunu izliyorum. Yol kalitesi iyi, trafiği rahat. Merzifon Amasya arası kısa. Orada bir gece kalıp ertesi gün yola devam etmek trafikteki sürüş güvenliği açısından önemli.
Bu yıl aracımızla Temmuz'un 24'ünde Bursa'dan yola çıkıp ilk molayı Amasya'da verdik. Üniversiteden sınıf arkadaşım Ali İhsan, emekli olduktan sonra memleketi olan Amasya'ya yerleşti. Bizi bir gün misafir etti. Evi şehir içinde. Ayrıca şehre 8 kilometre mesafede 8 dönümlük bir çiftliği var. Çiftlikteki izlenimlerim bir emekli olarak beni çok etkiledi. Arazinin yarısından çoğu meyvelik olarak ayrılmış. Kalan bölümde ise sebze üretimi yapılıyor. Bu üretimin bir kısmı sera içerisinde yapılıyor. Arkadaşım, sadece eşi Tümay Hanım ve kendisi çalışıyor. Domates, biber, patlıcan, kabak (dolmalık kabak ve tatlı kabağı), fasulye, karalahana, bamya, yetiştiriyorlar. Meyve olarak da kavun, karpuz, elma, armut, erik, vişne ve kiraz var.
Bu çiftçilik onların her gününü dolduruyor. Çalışmalarının onlara zihni ve bedeni bir rahatlık verdiğini gözlemledim. Özenilecek bir hayat. Tüm emeklilere tavsiyem, kendim de dahil, böyle bir yaşam sürdürmeleri.
Bu yıl bazı ürünlerde kendilerine yetecek olandan fazla üretim olmuş. Bir kısmını satacaklarmış.
Bu tarz emeklilik düzeni komşu arazilerde de yapılıyormuş. Anadolu'da tarıma dönüş için küçük ama önemli bir gelişme olduğu kanısındayım.
Seyahatimize Amasya, Erbaa, Niksar, Reşadiye, Koyulhisar, Suşehri, Kelkit üzerinden devam edip Demirözü / Beşpınar'a vardık.
Güzergahı böyle ayrıntılı yazmamın bir nedeni şu: Yollarda çok dikkatimi çeken iki konu var. Birincisi, trafik levhaları. Bunların önemli bir kısmı görünemiyor çünkü önünü büyüyen otlar ve fidanlar kapatmış. Bu konuda Karayolları Genel Müdürlüğü'ne yaptığımız hatırlatmalara rağmen bir yıl sonra bir düzeltme göremedim. Bir Karayolcu çocuğu olarak bundan üzüntü duyuyorum. Umarım Karayolları Genel Müdürlüğü buna ilişkin talimatları Bölge Müdürlüklerine verir.
İkinci konu, yollarda mola verdiğimiz istasyonlardaki tuvaletler. Turizmin çok önem taşıdığı bir süreçteyiz. Ama bu konuda kötü durumdayız. Nasıl düzeltilir, neler yapılabilir bilemiyorum.
Dinlenme istasyonlarındaki yemek ve alışveriş fiyatları da düzensiz. Pahalılık ve kayıtsız oluş insanın canını sıkıyor. Yine de köye varınca bütün olumsuzlukları zihnimizden uzaklaştırıp 3 haftalık yeni döneme başladık. İzlenimlerimi sizlerle paylaşmaya devam edeceğim.
Sağlıklı günler diliyorum.