Haydi kol kola…

Bir çoğumuzun tarihte yaşanan bazı olayları; bazen büyük bir şaşkınlıkla, bazen inanmayarak, bazen de keşke o ana bende tanıklık etseydim diyerek takip etmişliğimiz olmuştur. İşte bizim neslimiz sadece ülkemizde değil tüm dünyada böyle bir sürecin içerisinde olduk. Ancak, tanık olduğumuz bu süreç ne yazık ki tüm dünyayı saran hastalıklar ve ölümlerle geçiyor ve bir süre daha devam edecek gibi de gözüküyor. Tam da burada “Allah beterinden saklasın” demek lazım. Bazı ekonomistler; virüsün gelirken yarattığı olumsuz etkinin benzerini giderken de yaratacağını savunuyorlar. Bunu hep birlikte göreceğiz.
“Bir musibet bin nasihatten evladır” sözünü hatırlatarak, yaşadığımız bu olayın birçok kişi ve kurumlara hatırlattığı, öğrettiği ve geliştirdiği birçok olayda yaşadık. İnsanlar ekonomi dip yaptı derken daha da dibi olduğunu gördüler, artık yapacak bir şey kalmadı derken birçok konuda iyileştirme, tasarruf ve gelişme imkanları buldular. Tüm bireyler de aile kavramını ve ilişkilerini tekrar gözden geçirme fırsatı da buldular. Yaşananlar içerisinde benim en önemsediğim gelişme ise; tüm dünyanın derdinin ve uğruna verdiği mücadelenin ortak olmasıydı. Sadece dünya olması gerekmez; bir ailenin, bir şirketin, bir şehrin veya bir ülkenin ortak hedeflerde buluşması çok ama çok hayati ve gerçekleşmesi gereken bir durumdur. Bunu gerçekleştirmek için mutlaka bir musibet mi olması gerekiyor?
Bireyleri, kurumları, ülke yönetimlerini; hiçbir ayırım gözetmeden daha mutlu, huzurlu, barış dolu yaşanabilir bir dünya hedeflerine yönelik birlikte çalışmaya davet ediyorum. Eğer ortak hedef yolunda kol kola olmayı başaramazsak, virüsün etkileri ileride yaşayacaklarımızın yanında sıfır kalır. Önümüzdeki nesillerin, keşke ben de o dönemde yaşasaydım diyeceği günler görmek dileğiyle…
Saygılar