SÖZ TÜKENİNCE

Evde kaldığımız son birkaç ay içerisinde, kendimize değer katacağına inandığımız bazı etkinliklere hayatımızda daha çok yer vermeye başladık. Bu etkinliklerin içerisinde; önceden de yaptığımız ama şimdi sayısı ve süresi artan kitap okumak, müzik dinlemek ve varsa hobilere vakit ayırmak başta geliyor. Ancak salgın süreci; hem yaratıcılıktan hem de zorunluluktan, çok fazla dijital ve sosyal medya etkinliklerinin ortaya çıkmasına neden oldu. Başlarda sayısı az olan bu etkinliklerin çoğunu takip ederken, giderek sayıları arttı ve artık seçerek takip etmeye başladık. Bazılarımızda; bu sohbetlerin hem düzenlenmesinde hem de içerisinde yer almaya başladık.

Ben de bu etkinliklere; düzenleyeni, konuşanı ve daha çok dinleyeni olarak katılım gösterdim. Özellikle konuşmacı olduğum etkinliklerin tamamını hemen ardından izleyip, öz değerlendirme yapar ve iyileştirmeye açık alanlarımı belirlerim ki kendimi geliştireyim, sonra benzer fırsatlar çıktığında performansıma katkı sağlayayım. Benzer gözlemleri dinleyici olduğum etkinliklerde diğer konuşmacılar için de yaparım ve özellikle yakın olduklarıma, erişebileceğim diğer tanıdıklarıma da; hem olumlu hem de iyileştirmesini önereceğim geri bildirimleri nezaket kuralları içerisinde yapmaya özen gösteririm.

Kendim de dahil, genel olarak konuşmacılarda gözlemlediğim; konuşmaya anlam katmayan, boşluk doldurmak için ya da geçiştirme için veya cevabı düşünmeye vakit kazanmak için kullanılan, bazılarının konuşmalarına yer etmiş, katma değeri olmayan kelime ve tepkilerin olduğunu gözlemledim. Kendinizi dinleyenin yerine koyduğunuzda; bu performans ne yazık ki hoş algılanmıyor.

Bazen bu durum; itici, kaba, bilgisi az, hazırlıksız vb. gibi nitelendirilecek yorumlara dahi varabiliyor.

Gözlemlediğim bu durumu kendimce önce “söz yitimi” olarak adlandırdım, araştırınca öğrendim ki; bu ifade “afazi” olarak da nitelendirilen nörolojik bir rahatsızlıkmış! Ben de bu sefer “söz tükenince” adını verdim. Sözünü ettiğim kelimelerin birçoğu genel konuşmalarda bazıları ise arkadaş arasındaki konuşmalarda daha sık kullanılıyor.

Ayrıca; kelimelerin yanında çıkartılan ara sesler ve karşıdakine teyit etmek için çıkarıla sesler benim bakış açıma göre şık gözükmüyor.

İşte gözlemlediklerimi aşağıda sıralıyorum;

Genelde;

- Artık,

- Aslında,

- Aynen,

- Baktığımızda, bakarsak,

- Buradan,

- Dolayısıyla,

- Noktasında,-

- Şey…

- Şimdi şöyle,

- Şüphesiz,

- Yani,

Arkadaş arasında;

- Adını sen söyle, söyle adını,

- Neydi yaa!

- Şey, şey vardı…

Sesler;

- “hı hı” söyleneni teyit etmek için,

- “aaa”, “eee”, “ııı” konuşma arasında.

Eğer herhangi bir konuda, herhangi bir ortamda önceden belirlenmiş bir konuda konuşacaksanız; o gündeme ve diğer konuşmacılara yönelik iyi bir ön hazırlık yapmanız gerekmektedir. Konuşma bir kitap üzerine ise, o kitabı ve kitaba ait eleştirileri okumuş olmalısınız. Konuşma güncel bir konudaysa; o konuya hakim olup, özellikle son yorumları biliyor olmanız gerekir. Bir tartışma ise; diğer konuşmacıların konu hakkında bilgi ve hakimiyetini bilmeniz gerekir. Özetle; hazırlıklı ve donanımlı olmalısınız ki bu sohbet size ve sizi izleyenlere değer katsın. Genel olarak; düzenli kitap okumak, hatta yazmak, özellikle uzmanı olduğunuz konuları örnek, görsel, veri ile desteklemek. Bir de; bilmediğiniz konulara değil bildiğiniz konulara cevap vermek!

Son olarak; bu kelimeleri kullanmayalım demiyorum; çok sık kullanmayalım ama gerektiğinde tam da yerinde kullanalım. Ben gözlemlerimi paylaştım, sizler ekleme çıkartma yapabilirsiniz, hatta kendinizi ve konuşmacıları belki farklı bir şekilde dinleyeceksiniz. Dikkat edin bakalım ne olacak…

Saygılarımla,